Niet wetend dat er zoiets bestond als “dag van de directeur” kreeg ik telefoon van Klasse. Had ik toch wel een ontbijt gewonnen op die speciale dag. Er hoorde wel een interview bij, werd mij gezegd … .
De laatste vrijdag van de maand januari werd ik dus thuis opgehaald door Nele, reporter voor Klasse en super fijne madame. In de koffiemolen te Zwalm stond ons een uitgebreid ontbijt te wachten in de aanwezigheid van Katrien (collega) en Anneleen (ouder). Daarna zou Nele nog eens komen piepen op school om vervolgens nog andere directies te bezoeken. Ja ja.
Nog steeds rook ik geen onraad. Normaal toch als je een artikel gaat schrijven dat je ook de school even wil zien … .
En toen kwamen we toe op school … . Iris stond ons aan de deur op te wachten. Moest ik plots een blinddoek aan bij het binnen gaan. Hm. Wat was er gaande … .
Het tijdschrift Klasse schreef een wedstrijd uit waarbij je de droom van je directie kon laten uitkomen. Het team had mij ingeschreven. Mijn droom? Terug een bureau hebben op een plaats waar ik ouders, leerkrachten en kinderen kon zien tijdens de dag. Door verbouwingen en door het groeien van de school zit het bureau wat verstopt binnen de school en zie ik dus nog weinig van wat er gebeurt tijdens de dag.
Het werd een dag vol ontmoetingen en leuke verrassingen.
In mijn gloednieuw, doorzichtig en opblaasbaar huis, midden op de speelplaats, stond mijn bureau op mij te wachten. Samen met alle kinderen, vele ouders, alle collega’s, de plaatselijke pers en de mensen van Klasse.
Veel ging ik echter niet werken. Alle klassen kwamen om beurt op bezoek met tekeningen, voorstellingen, prachtige zelfgemaakte schalen, chocoladefondue, kabouters, muzikale intermezzo’s, gedichten, poetsploegen die ik naar believen aan het werk mocht zetten, … . Tevens kreeg ik bezoek van verschillende (oud)ouders en grootouders. Zalig gewoon. Niet te veel, niet te weinig. Net genoeg.
Iets voor de middag werd er plots een heel speciale gast aangekondigd. De muziek startte … . Wie kon het anders zijn dan de coca-cola man waar we met het hele team (dat uit enkel vrouwen bestaat) al zolang op gewacht hadden? Hij mocht gezien worden.
In de namiddag kwam Radio 2 langs voor een interview. Ondertussen bleef het bezoek maar binnen stromen.
We sloten de dag af met een goed bevolkt oudercafé.
Wat kan een mens nog meer wensen.
Dank je wel!
Merci!
Ann
Wees de eerste om te reageren